Пілот верталёта 20.03.2019
Хто ў дзяцінстве не марыў стаць лётчыкам? Пілатаванне паветранага судна – гэта так прыгожа і рамантычна. Але на справе гэта складаная і адказная праца. У гэтым артыкуле мы распавядзем пра тое, якую падрыхтоўку праходзяць пілоты верталётаў і ў чым асаблівасці іх прафесіі.
Пачынаецца ўсё з лётнага вучылішча або прыватнай авіяцыйнай школы. Без спецыяльнай адукацыі на працу ніхто не возьме. У Расіі больш даверу ў працадаўцаў да выпускнікоў дзяржаўных вучылішчаў. Каб трапіць туды, абітурыенты праходзяць жорсткі адбор, ды і вучыцца трэба старанна: за дрэнныя адзнакі бязлітасна адлічваюць. У прыватнай навучальнай установе патрабаванні не такія жорсткія, а паступіць туды можа любы, хто мае сродкі.
Тэорыя і практыка
Будучыя пілоты праходзяць складаную тэарэтычную і поўную практычную праграму падрыхтоўкі. Студэнты вывучаюць канструкцыю паветранага судна, аэрадынаміку, навігацыю, метэаралогію, паветранае права, лётную бяспеку і іншыя неабходныя дысцыпліны.
Падчас практычных урокаў яны вучацца правяраць і рыхтаваць паветранае судна да палёту, здзяйсняць узлёт і пасадку, кругавы рух, вылеты па зададзеных маршрутах, палёты на далёкія пляцоўкі. Пры паспяховай здачы экзаменаў выпускнік атрымлівае спецыяльны сертыфікат, даведку аб колькасці лётных гадзін, дакументы для афармлення ліцэнзіі пілота і праходжання кваліфікацыйнай камісіі.
Паколькі дзяржаўных устаноў, дзе вучаць пілатаванню верталёта, нямнога, то прыватныя школы з’яўляюцца вельмі запатрабаванымі. Аднак курсы ў іх каштуюць нятанна. Каб атрымаць падобную платную адукацыю ў Расіі, прыйдзецца аддаць не менш за 1,5 мільёна рублёў.
Перавагі і недахопы працы пілота
Сярод пераваг працы – высокая заработная плата. У Расіі пілоты верталётаў атрымліваюць ад 100 тысяч рублёў, а калі працуюць у паўночных рэгіёнах, то значна больш. У Еўропе і іншых краінах іх праца аплачваецца яшчэ вышэй, а прайсці міжнародную атэстацыю, каб прэтэндаваць на падобную пасаду, для маладога спецыяліста досыць рэальна.
Іншы станоўчы момант – прэстыжнасць гэтай прафесіі. Быць лётчыкам – значыць быць сапраўдным героем у вачах навакольных. Павага і пашана гарантаваныя. Акрамя таго, гэтая праца лічыцца цікавай і даволі прыемнай. Кіраваць паветраным суднам і лётаць па-сапраўднаму, а не ў марах – гэта самая сапраўдная рамантыка для тых, хто любіць неба.
Сярод недахопаў прафесіі – найвышэйшая мера адказнасці. Пілот, у адрозненні ад большасці спецыялістаў, не мае права на памылку. Праца звязана з пэўнымі рызыкамі: не заўсёды і не ўсё залежыць у ёй ад лётчыка. Яна прадугледжвае працяглую адсутнасць дома, начныя змены, доўгае знаходжанне ў адным становішчы. Таму прафесіянал павінен быць вынослівым, смелым, уважлівым, акуратным, сабраным, мець жалезнае здароўе, умець хутка прымаць рашэнні і вокамгненна рэагаваць на сітуацыю, якая склалася.
Што ўваходзіць у задачы пілота
Лётчык атрымлівае заданне і следуе яму. Ён павінен падрыхтаваць абсталяванне да палёту. Паклапаціцца аб тым, каб рэйс быў бяспечным, пракантраляваць пасадку пасажыраў або размяшчэнне грузу, прытрымлівацца зададзенага рэжыму і маршруту, інструктаваць падарожнікаў аб правілах паводзін у паветраным судне (калі для гэтага не прадугледжаны асобны спецыяліст), выконваць правілы радыёабмену, своечасова і карэктна аналізаваць метэаралагічную сітуацыю , выконваць каманды кіраўніка цэнтра.
Калі спатрэбіцца, то пілот павінен дапамагаць у правядзенні пошукава-выратавальных аперацый. Аднак у яго кампетэнцыі перш за ўсё – само паветранае судна, яго пасажыры і грузы. У залежнасці ад сітуацыі праца лётчыка можа быць шматбаковай, таму што верталёты эксплуатуюцца для самых розных мэтаў.
Аўтар: Мікалай Данілаў
